Nova Istra

39 Vanda PETANJEK POEZIJA kapa perje s mokrih ptica nad zagrebom jedno je raskršće zavelo jednosmjernu petnaest minuta traje ovo ljubakanje nad kružnim tokom kruže avioni odakle avioni u ovo doba godine disintegration upire se laktovima uspravlja leđa ravna je gladna je trbuh joj se ispupčio prema nebu zgrušala se u traku smole kap popodneva klizi po njoj želi da sam gol da sam obnažen od sebe da i ja mogu kroz tijelo kroz tanku tubu žene ona bi da sam odlučan da istjeram stvar do kraja da i ja u znoju rodim tijelo koje kasnije mogu staviti na kišu plosnat sam i na razini eksperimenta pod led lampom dokazujem tezu je li dodir dovoljan za mutaciju dovoljan da preuzmem novi grad i ime pretvrd sam i prekratak da joj budem ekvator linija po kojoj će ući u starost ona hoće još a mene bole ruke mene bole uši od svih koji su zinuli