Nova Istra

334 KRITIČKI PRISTUPI I OSVRTI Tin LEMAC da svaka navedena matrica nudi novosti u predmetnotematskom i idejnotematskom sloju. Ingeniozni jezični zavijutci, prerezane metafore kao plodno voće s imaginativ- nih plantaža, silne poetske vrtnje... vode čitatelja i kritičara u pećinu koja plijeni ne- istraženošću. Ježenje kod čitatelja izazivaju aliteracijski efekti i to poglavito ostvare- ni glasovima s i r . Na kraju knjige dodan je popis događaja i slika koje su nadahnule autoricu, čime se u stilskom smislu koristi i ekfraza kao stilotvorbeno načelo. Prvi ciklus ( Plohe ježenja ) broji metapoetičku ( Monokrom, Sito ), intimističko-re- fleksivnu ( Preobražaj Krika , Sakupljači sjena , Dva menhira ) poeziju. U pjesmi Mo- nokrom spominju se boja, papir i slovo kao metapoetički entiteti, dok se u pje- smi Sito metapoetički efekt ostvaruje ulančanim metaforizacijama koje idejno i stil- sko podrijetlo vuku iz jezičnoga hermetizma i neokončetizma ( stvarnost uška na međi / uskličnika i pomaka u san ; //... // rane postaju pješačke plohe ) i isticanjem smi- sla nad značenjem ( Punine i praznine su praznine ). Intimističko-refleksivni odvojci nude samopredstavljačku idejnotematsku matricu ( Preobražaj Krika ) koja se ostva- ruje metaforizacijom jastva kroz sintagmatsku i paradigmatsku os te zajedništvo lirskih aktera predstavljeno kroz idejno razmotrenu simbiozu ( Sakupljači sjena ) ili uprizorenje na meta-razini ( Dva menhira ). Drugi ciklus ( Trbuh ježenja ) sadrži metapoetičke pjesme koje počivaju na ozna- čiteljskoj igri i motivskoj asocijativnosti ( Opera brade , Metafora , Raspeće , Sjemen- ka , Divljak i La luna ). U njima se osviješteno poigrava nekim metapoetičkim na- čelima; komunikacijskom između dijelova pjesme (metakompozicijska razina), pi- tanjem podrijetla pjesme (početak kao idejni ili tekstualni konstrukt u vidu stva- ranja ex nihilo ili onoga potaknutog ucijepljenošću svojega spisateljskog iskustva u složene semiotičke mreže raznorodnih diskurzivnosti, pitanjem odnosa prirode i kulture te otkrivanjem zapretanosti značenja u poigravanju s tradicionalnom poet- skom topikom. U Glini ježenja nastavlja se vesela označiteljska igra u kodu jezičnoga hermetizma ( Kosti ), odnosa glazbe i tijela ( Chopin ) te pitanju prvotnosti ( Mater est , Let ). Poetska proza satkana na semantičkoj deprozaizaciji proznoga sloga (po tipo- logiji Marine Kovačević) u mitološkom kodu govori o dobima kazaljki, znamenki i krugova s aspekta simboloških i simboličkih značenja u relaciji prema vremenu kao jednoj od fundamentalnih kategorija bivanja. Doba kazaljki povezano je s drhtanjem vremena, znamenki s gledanjem vremena, a krugova s nemogućim zbližavanjem s tom kategorijom. Oživotvorenje ili dubinska perosnifikacija ne omogućuje potpunu sjedinjenost s propusnim značenjem te kategorije. U Amneziji ježenja pojavljuju se i fenomenološki satkane pjesme ( Čipka , Preko reda , Sporije dijete , Kurac , Utroba kose ). U njima se kreće ili od stvarnosno dočara-